Thursday, June 30, 2011

Snap back to Dennis

Two days after the burial of my father, balik eskwela ulit... balik sa pagpasok sa mga favorite at mga kinababagutan kong mga subject. Ewan ko ba kung bakit talagang hindi ko trip ang History na subject. Parang hirap akong magmemorize ng mga pangalan, petsa at mga lugar. Hindi naman ako bumabagsak, yon nga lang medyo mababa grades ko sa mga ganitong subject.

Syempre, during breaktime, balik ulit sa covered area kung saan malapit ang canteen at doon nag-aaral ang mga estudyante. Ang nakakatuwa lang sa covered area lalo na pag kasama mo ang mga barkada ay ang bumili ng isang large coke at 4 kami ang maghahati-hati. Walang pakialam sa laway basta lang makatipid. Hehehehe.

Siguro mga one week after sa libing, sinabihan ako ng kaibigan ko na may sulat daw ako sa university post office. Alam mo yon noon na wala pang usong cellphone (circa 1997 po ito). At nauuso pa ang VIA AIRMAIL na tinatawag. Kaya ayon, may sulat daw.. daglian akong pumunta sa post office, pakita ng ID sabay kuha sa sulat. Laking gulat ko na ang sumulat pala sa akin ay si Dennis. Medyo nainis ako, kasi magkapitbahay naman kami e bakit pa sya susulat? Yon naman pala, love letter ang sinulat ng mokong. Kesyo gusto nya daw ako, pasensya daw sa ginawa nya, na gusto nya akong makausap. Hindi ko pa alam noon na mahaba na pala ang hair ko. Hehehehe.

Disclaimer po: hindi po ako gwapo or cute noon. Patpatin ako. Medyo maitim. 3 by 4 ang style ng gupit, baduy pumorma at lalong walang bilib sa sarili. Yong tipong hindi mo mapapansin kung nasa crowd. Underdog. Mga ganun. Hehehehehe. 

Napaisip ako na hindi yon tama. Na malaking pagkakamali. Na nakatatak pa rin sa isip ko na aside sa bizzare ang pakikipag relasyon sa kapwa lalaki, magiging incestuous pa kami dahil nga 3rd cousin kami. Kaya hindi ko na lang pinansin. Kinabahan ako sa sitwasyon na nag enjoy din sa idea na may sumusulat sa akin.

At nasundan pa ang sulat na yon. Dahil hindi ako nagrereply, inabangan nya ako sa may bintana ng kwarto nya na madadaanan ko palagi. Tinawag nya ako at tinanong ng palihim kung nare-receive ko ba ang mga sulat nya. Sagot ko naman "oo". Ang titipid ng mga sagot ko. Hindi ko kasi alam kung ano ang sasabihin. Virgin na virgin. Inanyaya nya akong pumasok muna daw sa bahay nila. May ipapakita. Pasok naman ako at umupo sa sala. Naghanda sya ng meryenda at dinala sa kwarto nya. Tapos tinawag nya ako na pumasok sa kwarto nya kasi nandoon daw yong ipapakita nya at doon na rin kami magmeryenda.

Hindi ko na alam ang nangyari. Hindi ko madetalye kung ano ang pinakita at pinahawakan nya sa akin. At hindi ko na maalala ngayon kung paanong naging official na kami.

Pilit kong kinumbensi ang sarili ko na bahala na si batman. Na ok lang naman siguro ang ganito. May pag-aalinlangan pero nanaig pa rin ideya na nais kong subukan ang ganitong klaseng relasyon. Na kahit minsan, hindi sumagi sa isip ko na magkakaroon ako ng relasyon na tulad nito.

...
...
...

Naging masaya at masalimoot ang buhay ko kay Dennis. 7 years kaming nagtagal. Kung bakit kami naghiwalay, ikukwento ko sa susunod...

Tuesday, June 28, 2011

Side Story... Alex

He is my office mate I got a crush on. With nice nose, kissable lips, killer smile, unkempt beard that made him look so manly. Since we were on the same team, we became good friends. We shop shirts and pants almost every salary. If he has a new sandals, i have mine too (but of course of different design). We watched movies with our other teammates, pero minsan kaming dalawa lang.

With almost everyday that we were together, i slowly developed a strange feelings towards him. Sadly, I suppressed it. Syempre kaibigan, walang malisya pa rin sya nakikitungo sa akin. And I always make sure na palagi kaming magkasama sa lahat ng gala syempre dahil parang love ko nga sya.

Here comes a seminar. A 3 day 2 Night - Live-in seminar in a nearby city. Kami ang ipinadala ng company. During our first night in the same bed, alam mo yong hindi ka makakatulog dahil alam mong meron kang pagnanasa? Hehehehe... Kahit na humihilik sya, hindi pa rin yon ang rason kung bakit hindi ako nakatulog. Dahil bawat minutong lumilipas, parang gustong gusto ko syang yakapin. Kahit yakap man lang, solve na ako. Ang babaw ko ano? Hehehehe.

During days naman, parang younger brother talaga ang turing nya sa akin (ouch). Andyan yong inaakbayan nya ako. Tawanan sa mga korning jokes. Minsan pa nga nawala kami sa city kaya ayon best solution, sakay ng taxi.

Ito na ngayon, 2nd and last nyt naming matulog magkatabi. Andon pa rin yong kaba at pagnanasa. E hindi talaga ako nakatiis, paunti unting dumidikit ako sa kanya. Siguro ang 1 ruler na distansya ay naabot ko mga dalawang oras. Slow ano? hehehehe... Hanggang sa sinubukan ko ilagay ang kamay ko in a yakap position sa kanya pero malayo pa rin ang katawan namin. Syempre tulog tulogan ang drama para hindi halata. Biglang gumalaw sya ngayon, at syempre biglang bawi ko rin yong kamay ko. Naku, malapit na yon. Grabeng kaba talaga. Hindi naman kasi ako sanay sa mga ganong eksena. Dahil virgin-virginan pa rin ako. Hehehehe.

Nag second attempt ako, ipinatong ko uli ang kamay ko sa dibdib nya, nang biglang kinuha nya ang kamay ko at pilit ipinasok sa shorts nya.... Ano ba to? kaya ko ba to? Sabi ko sa sarili ko.... Dagliang binawi ko ulit ang kamay ko. Parang hindi ako ready e... hehehehe... Sa di katagalan, pinatong ko ulit ang kamay ko sa dibdib nya. At inulit nya uling hatakin ang kamay ko papuntang garter ng shorts na para bang nag-aanyaya na sige pasok mo na at ikaw na ang bahala.... at ang nangyari....

binawi ko ulit ang kamay ko at sabay talikod... phew....

Paano kaya kung ipinasok ko ang kamay ko sa ilalim ng shorts nya. Syempre may mangyayari. Magugustuhan kaya nya kung anong pwede kong gawin? Kung may nangyari ba that night, magtuloy tuloy na yon at magiging kami? Daming katanungan, daming inhibitions. Daming what if's.

Sa sarili ko noon, parang hindi ko kaya na gawin yon sa kanya gawa na rin ng respeto ko sa pagkakaibigan namin. Iniisip ko na baka kung may nangyari noon, mag-iiba ang pakikitungo nya sa akin. Kahit anong libog ang nadama ko noon, nanaig pa rin ang pagkakaibigan na di ko kayang sirain. Hindi ko ginawa dahil takot akong mag-gamble. Dahil duwag ako. Dahil hindi ko kayang mawala sya. Kaya kahit magkaibigan lang, pwede na.

Hahay... kaya hanggang ngayon iniisip ko pa rin... masarap kaya sya? toinkz.... hehehehehe

Monday, June 27, 2011

My Brother

My brother is my nemesis...

Pero hindi naman masyado. Konti lang. I am 4 years older. And maybe that's the reason kung medyo malayo loob namin sa isa't-isa.

He's the blacksheep of the family. Ako, nag-aanghel-anghelan (hehehehe)
Adiktus s'ya noon (ewan ko lang ngayon). Ako, tumitikim tikim lang.
College undergrad. Ako, graduate.
He's certified lalaki. Ako, certified nanglalalaki (hehehe... pero hindi naman ako haliparot [disclaimer ba? hehehe])

I was 17 and he was 13 when our father died. I cried hysterically and i just don't know with him. But i guess he suffered emotionally more than I do. Mas close kasi sila ng tatay namin. Kung hindi lang nag-high school ang kapatid ko, tabi pa rin silang matulog ni Papang. Kaya nga ngayon ko lang talaga na realize na siguro mas nasaktan kapatid ko. And also my brother was there when our father died. Bakasyon nila sa highschool kasi lahat ng teachers may retreat.

So it was my brother who broke the news to my aunt (my father's sister). Wala pa kasi kaming celphone noon. Which my aunt in turn broke the news to me. So after kong naglupasay umiyak, i have private time with my brother in our room (nakikitira lang kami sa bahay ng auntie ko habang nag-aaral).

       Tanong ko, "ano bang kinamatay ni Papang?"
       Sagot nya, "cardiac attack daw."

Biglang natawa ako don. nag eemote emotan na ako tapos yon ang sagot nya. hehehehe. kaloka konti. Syempre good brother ako kuno kay kinoreksyonan ko. Hehehehe. Kaya ayun, pag tinanong mo ulit kung ano kinamatay ni papang, tamang "cardiac arrest" na ang sagot nya. hehehehe

At dahil sa pagkamatay ni Papang, nagreklamo ang kapatid ko. Kasi ba naman, sandamakmak na coins ang pinadala ng school sa kanya bilang abuloy. Kaya para mabawasan ang bigat, ginasta nya yong iba. Hehehehe.

Friday sya lumuwas sa lungsod, kaya kinabukasan sabado, sabay kaming umuwi sa barangay namin. Sakay na kami ng jeep ngayon. Syempre tahimik kami, biglang umulan ng konti kasi may tumilamsik sa mukha at bunganga namin.

Sabi ko, "ano ba yan, kung kelan malapit na tayo saka naman uulan."

Kinalaonan, nagtaka ako, wala namang palang ulan, e bakit may tumilamsik sa mukha namin at may tumutulo pa sa shirt ko?

Sabi ko sa sarili ko, "a baka may bumili lang ng kangkong." Ang kangkong kasi doon sa amin, binibili na isang bugkos para pampakain sa mga baboy at ano mang hayop na kumakain ng kangkong. Tapos bago yon kinakarga sa topload ng jeep e binabasa muna yon. Kaya ang tubig na ginamit pangbasa sa kangkong baka kako yon ang tumutulo.

Kaya deadma na lang ako dahil kangkong naman siguro yon. Kaya papahiran ko na lang.

Dumating na kami sa aming destinasyon. Baba na kami. Tiningnan namin ngayon nga kapatid ko ang source ng tilamsik at tulo.

Walang kangkong na binababa at hindi kangkong ang pinagtulungan nilang ibinababa...

Laking gulat namin na dalawang kambing ang pinagtutulungan nilang ibinaba.... waaaaaaaaaa

Friday, June 24, 2011

The beginning...

This post is not about my current heartbreak. This happened when i was naive and uncertain...

One Friday of September 1997, my aunt broke the news to me. My dad has already passed away.

So sudden. I never expected it. I broke to tears. Almost hysterical...

There are things that you cannot accept. Things that you know you lost and you could never have back. Things that's so precious that you only realize its importance when it's already gone.

Way back when i was small, Papang and I always play games before sleeping. From guessing game (he will provide the first letter and i have to guess the word which is an object found around the room) to rubber band shooting (each of us will target lizards in ceiling and whoever hit the most lizards wins). He also always brings me to school with him (my father is a principal), and i do have a chance to sit-in with his classes.

But that closeness was impeded when i went to high school. I went to a boarding school and due to financial constraints, I seldom go home like I will go home only every December and vacation time. Cellphone was not yet invented by that time. And i guess i found it "baduy" to make "lambing" with my father.

That was my lost time with my father. We seldom spoke. You know the father-son thing. If only i could bring back time.... whew...

So, during the wake of my father. A night before his interment i am ready to sleep in my favorite place. (It's like a mezzanine with scattered books all around. I just had this space in the center with bed sheet and pillow as my sleeping area. I also do my readings there from fairy tales to myths.) As i was about to sleep, Dennis (not his real name), a much older than me asked if he could sleep there beside me since all rooms in our house were full. It was just ok to me since in a matter of hours I'll be awake to prepare for the burial.

As I was to lose my consciousness, something's tickling in my back. And it was like "what's that?". Until I realized that Dennis is kissing my nape. My heart pounded. Damn , it's as if i raced in a marathon that my heart was beating so fast. Because I do not know what to do, I played asleep. Hahahaha. Then slowly he kissed my lips. At the back of mind i said, if he would do it again (kissing my lips)... hmmm maybe i would give in and try to have a lips to lips for the first time of my life!!!

And ooopppsss, he did it again...

I guess that night, i never slept.

Because i was tensed due to the unexpected happenings, i got out of my den feeling nauseated. And yes i vomited.

worse part...
     I had a hard time hiding the hickey in my nape.

worst part...
     Dennis is my 3rd cousin...

Hanggang Kelan?

We broke up...
No, you broke up with me.
You said you don't love me as much as you loved me before.
But no matter how hard i try to convince you to give another chance for you to regrow your love for me, still you said it's fading.
Finally, i said "ok". because no matter what i will do, a one way relationship is worse than not being entangled anymore.

Painful as it may seems, but i know i have to move on.
Friends helped me pass the time not thinking about you.
But still, in the dead of the night, i am always thinking about you.

I always asked my myself, where did i go wrong?
I built my world around you. But then, i was never enough.

You said that there was no third party involved.
But i wished there was third party involved so that the love i felt for you will be drowned by hate.

Many nights, i woke up from a dream.
I dreamed of you.
Funny part is, it was not the dream that woke me up,
Tears and the sobbing did.

I should be happy that you got your peace of mind now.
I should be happy that you are doing well with your life now.
I should be happy for you.
I should be happy.
I should.

But i could not.
The bitter part of it all is... i still love you...

damn.